Stal nierdzewna słynie ze swoich właściwości mechanicznych, dzięki którym są wykorzystane wewnątrz pomieszczeń, jak również na zewnątrz. Bardzo ważnym elementem odpowiedzialnym za odporność na korozję odpowiada warstwa pasywna.
Warstwa pasywna odpowiada za zapewnienie wysokiej odporności na korozję w warunkach wodnych, jak i w środowisku gazowym. Za ochronę stali nierdzewnej przed korozją odpowiada warstwa tlenkowa bogata w chrom. Chrom w połączeniu z tlenem tworzy cienką warstwę tlenków na powierzchni stali, która szczelnie przylega do powierzchni stali, zabezpieczając ją przed czynnikami korozyjnymi.
W sytuacji, kiedy warstwa pasywna zostanie naruszona poprzez na przykład zarysowanie, ma ona zdolność do samoczynnego odbudowania w obecności tlenu zawartego w powietrzu w ciągu 24h w normalnych warunkach atmosferycznych.
Warstwa pasywna nie ma możliwości odbudowy w środowisku, które pozbawione jest tlenu. Tego typu sytuacja może również nastąpić w silnie agresywnych środowiskach. np. w atmosferze morskiej.
Grubość warstw pasywnych wynosi od kilku do kilkunastu mikrometrów. Są one nieporowate oraz wykazują dobrą szczelność i odporność chemiczna. Warstwa pasywna na stali nierdzewnej powstaje samoczynnie pod wpływem procesów pasywacji z uwzględnieniem polaryzacji anodowej i utleniaczy.
Chemiczną obróbkę powierzchni stosuje się w celu przyśpieszenia procesu pasywacji powierzchni:
